Öyle kendimden bir şey.

Fazla mı umursamaz davranıyorum. Benimle ciddi bir şey konuşulurken birden gülesim falan geliyor. Aklımdan çok alakasız şeyler geçiyor. Ve nedense birden bunalıyorum. O insanın ne konuştuğunu algılayamıyorum. Ve cins cins hareketler yapmaya başlıyorum. Karşıdakini de sinir etmeyi başarıyorum. Ama hayatımdaki hiç bir şeyi önemli görmüyorum artık. Tuhaf bir hiçlik hissi. Ya bana göre herkes hiç. Ya ben bir hiçim. Boşluk gibi bir şey ya. Hani önceden de her şeyi umursayan biri değildim ama değerlerime dikkat ederdim. Bu boşluk. Bu bıkkınlık hissi. Sahte bir neşe var üstümde. Ve beni sevenleri üzen bir ruh halim. Ben zaten beni seven hiç kimseyi mutlu edemedim de orası daha karmaşık. Bir şeyler eksik hayatımda. Beni mutsuz eden. En sevdiğim yemek bile bana haz vermiyor. Ki hayatta en çok yemek yemeyi severim. Menepoza girmiş kadınlar gibi bir buhran geçiriyorum.
Bir aşk filmi izlemeliyim ve öküz gibi ağlamalıyım. Zaten bu aşk filmleri yüzünden kimseye aşık olamıyorum. Deli gibi bir aşk istiyorum. Ve tabi ki istediğim olmuyor. Aşık olacağım kimse girmiyor hayatıma. Bu yüzden evde kalacağım galiba. Neyse mısırım patladığına göre filme başlayabilirim. Bu hayatta olup biten her şey için ; İYİ SEYİRLER :)