20 Şubat 2012

Kabullenebilmek..

Bir insanı olduğu gibi kabul etmek ne kadar zor değil mi? Oysa ki herkesi olduğu gibi kabul edebilseydik. Fazla bir sorunumuzda olmazdı aslında. İnsanları hatalarıyla, düşünceleriyle, huylarıyla kabullenmek lazım. Bunu yazarken aklıma bir sezen şarkısı geldi çok severim. 
...Eller günahkar
  Diller günahkar 
  Bir çağ yangını bu bütün 
  Dünya günahkar 
  Masum değiliz hiç birimiz...

Sezen nasıl güzel söylemiş değil mi? Masum değiliz hiç birimiz. Hepimizin hataları yok mudur pişman olduğu? Keşke yapmasaydım dediğiniz hiç bir şey yok mu?
...İçindeki çocuğa sarıl, sana insanı anlatır..
Sarılsak içimizde ki o çocuğa. Aslında herkesi olduğu gibi sevebilmeyi. Kabul edebilmeyi öğretecektir bize. Çünkü; çocukken herkesi severdik. Güvenirdik. Ne zaman büyüdük o zaman insanları sınıflara ayırdık. İnsanları insan olduğu için değil vasıfları olduğu için sevmeye başladık. Önündeki sıfatlara göre değerlendirmeye başladık. Cebindeki paraya. Etrafındaki insanlara göre.
Ve ben bu kadar sahteliğin arasında bir kaç tane dost bulmuşum. Rakı sofrasındaki balık gibi. Sigarama ateş gibi. Onlar olmadan eksik kalırım. Dostlarımın hataları olmuyor mu? Oluyor tabi. Yada benim hatalarım olmuyor mu? Oluyor. Ama biz birbirimizi olduğumuz gibi kabullendiğimiz için dosttuz. Bu yüzden hep birbirimizin yanındayız. Birbirimizin kusurlarını örterek ayakta tutuyoruz bu dostluğu.
Aslında birazcık anne sevgisini algılarsak zor olmaz herkesi olduğu gibi kabul etmek. Çünkü hiç bir anne çocuğunun ne olduğuyla ilgilenmez. Sadece sever. Sevmek elde olan bir şey değildir zaten. Ama seviyormuş gibi yapmak elimizdedir. Ve galiba bu yüzdendir ki yalnızlığı seçişim. Bir kaç dostum bana yeter. Birini gerçekten sevmedikçe hayatıma almayı düşünmüyorum. Bunların sebebi birazcıkta o aşk filmleri..
Gene nereden nereye geldim. İnsanın kafası çok karmaşık oluyor. Bir yazıya başlıyorsun. Sonunu birden akıp gidiyor. Neyse işte. Dediğim gibi yalnızlık her zaman iyidir. Eğer aşkı kaldıramıyorsan. Ben genelde birini sevmeyi pek beceremem. Ama isterdim yoluna köpek olacağım birini. Yoluma yoldaş edeceğim birini.

Bu yazımda benden aşkı bulamayanlar arkadaşlarıma gelsin.

Not: Aşkı bulan arkadaşlarıma şunu söylemek isterim ki kaybetmeyin. Ufak tefek şeylerle aşkınızı boğmayın. Çünkü; sönerse o ateş. İçinizde yanar. Kül olursunuz.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder