Seni kalbimden atmanın acılı olacağını, zor olacağını düşünürken. Sen bunu öyle güzel başardın ki. Ben bunu güle güle yapıyorum. Ve sen güle güle gidiyorsun. Seninle yumuşayan kalbim tekrar taşa dönüşüyor. Ve bundan sonra olanlardan ben sorumlu değilim. Ve sen artık sorunum değilsin.
Bugün dostlarımla dibe vurduğumuzdan kafam çatlıyor. İçerken bir çok şey düşündüm. Çok eğlenip çok güldüm. Ama bir tarafım eksikti. Bir tarafım sendeydi. Bir tarafım yanımda olmayan o çok sevdiğim dostlarımdaydı. Bir de sizin yerinize içtim. İçtikçe ben güzelleştim. Şimdi oturdum. Cem Adrianımla yeniden doğuyoruz. Şuan saçmalıyor olabilirim. Kafamı toplayamıyorum.
Ama üzülüyorum. Sevdiğim birinin böylesine düşmesine üzülüyorum. Bıraksaydın da yavaş yavaş atsaydım içimden seni. Şimdi bir anda gittin. Ben gene kaldım bomboş. Ama artık özgürüm. Artık ben bana kaldım. Artık tamamen yalnızım. Şuan aldığım nefesleri hissediyorum. Birde sigaranın dumanını.
Sigara gibi benimde ateşim sondu artık. O ateş içime düşmüştü. Ama beni yakıp, kül edemeden kül olup bitti.
Bugün hayatımda bir erkeği kaybedip diğerini kazandım. Ben bugün babamın aslında beni sevdiğini anladım.
Evet hataları, yanlışları çok fazla ilk aşkımın. Çok üzdü, yıprattı bizi. Böyle olmamdaki en büyük rol sahibi insandır kendisi. Ama her insanı olduğu gibi kabullenmeliyiz. Babamı hep sevdim. Ve deli gibi küfür edip, sinirli olduğum anlarda bile seviyordum. Ama hala canımı acıtır dedikleri, yaptıkları. Belkide insanlara sevdiğimi bu yüzden gösteremiyorum. Ona sımsıkı sarılmak istediğimde bunu hiç yapmadım. Annemle de böyle. Dizlerinde hıçkıra hıçkıra ağlamak istediğimde bunu hiç yapmadım. Hep kendime sarılıp,ağladım. Çünkü unutamıyorum beni terk edişlerini. Belkide herkesi terk etmem bu yüzdendir. Terk edilmek korkumdandır. Çünkü o zaman duvarla üstüme yıkılıyor. Bende sırf üstüme yıkılmasın diye duvarları başkalarının üstüne yıkıyorum. Asla iyi biri olmadım. Olmıcam da. Sadece bugün gördüm babam beni seviyor. Az yada çok. Seviyor.
Çocukluğum aklıma geliyor. Bir de sana çocukluğumu anlatışım.
Bu çabaların boşa artık. Benim bunları yazmam boşa. Yaşanılan her şey acı ama güzeldi. Sevdim ve sevildim.
Cehennemin içinde cenneti yaşattığın için teşekkür ederim. Ama ben cehennemim de daha mutluyum.
Aslında 1 yıl önce üzüldüğümüz hiç bir şeye şuan üzülmüyoruz. O zaman şuan neden üzülüyoruz. 1 yıl sonra buna da üzülmiceksek. Bir dakika sonra bile yaşıcağmız belli değilse. O son dakikayı sana üzülerek değilde. Gülerek geçirebilirim. Ölüme acı çekerek değilde. Gülerek giderim. Her şey elbet geçiyor. Önemli olan en az zararla atlatmamız. Ve buda geçti. Ve ben bunu en az zararla atlattım.
Allah başımıza gelen her felaketin yanında içten bir gülüş göndermeyi eksik etmesin yeter :)
Bugün dostlarımla dibe vurduğumuzdan kafam çatlıyor. İçerken bir çok şey düşündüm. Çok eğlenip çok güldüm. Ama bir tarafım eksikti. Bir tarafım sendeydi. Bir tarafım yanımda olmayan o çok sevdiğim dostlarımdaydı. Bir de sizin yerinize içtim. İçtikçe ben güzelleştim. Şimdi oturdum. Cem Adrianımla yeniden doğuyoruz. Şuan saçmalıyor olabilirim. Kafamı toplayamıyorum.
Ama üzülüyorum. Sevdiğim birinin böylesine düşmesine üzülüyorum. Bıraksaydın da yavaş yavaş atsaydım içimden seni. Şimdi bir anda gittin. Ben gene kaldım bomboş. Ama artık özgürüm. Artık ben bana kaldım. Artık tamamen yalnızım. Şuan aldığım nefesleri hissediyorum. Birde sigaranın dumanını.
Sigara gibi benimde ateşim sondu artık. O ateş içime düşmüştü. Ama beni yakıp, kül edemeden kül olup bitti.
Bugün hayatımda bir erkeği kaybedip diğerini kazandım. Ben bugün babamın aslında beni sevdiğini anladım.
Evet hataları, yanlışları çok fazla ilk aşkımın. Çok üzdü, yıprattı bizi. Böyle olmamdaki en büyük rol sahibi insandır kendisi. Ama her insanı olduğu gibi kabullenmeliyiz. Babamı hep sevdim. Ve deli gibi küfür edip, sinirli olduğum anlarda bile seviyordum. Ama hala canımı acıtır dedikleri, yaptıkları. Belkide insanlara sevdiğimi bu yüzden gösteremiyorum. Ona sımsıkı sarılmak istediğimde bunu hiç yapmadım. Annemle de böyle. Dizlerinde hıçkıra hıçkıra ağlamak istediğimde bunu hiç yapmadım. Hep kendime sarılıp,ağladım. Çünkü unutamıyorum beni terk edişlerini. Belkide herkesi terk etmem bu yüzdendir. Terk edilmek korkumdandır. Çünkü o zaman duvarla üstüme yıkılıyor. Bende sırf üstüme yıkılmasın diye duvarları başkalarının üstüne yıkıyorum. Asla iyi biri olmadım. Olmıcam da. Sadece bugün gördüm babam beni seviyor. Az yada çok. Seviyor.
Çocukluğum aklıma geliyor. Bir de sana çocukluğumu anlatışım.
Bu çabaların boşa artık. Benim bunları yazmam boşa. Yaşanılan her şey acı ama güzeldi. Sevdim ve sevildim.
Cehennemin içinde cenneti yaşattığın için teşekkür ederim. Ama ben cehennemim de daha mutluyum.
Aslında 1 yıl önce üzüldüğümüz hiç bir şeye şuan üzülmüyoruz. O zaman şuan neden üzülüyoruz. 1 yıl sonra buna da üzülmiceksek. Bir dakika sonra bile yaşıcağmız belli değilse. O son dakikayı sana üzülerek değilde. Gülerek geçirebilirim. Ölüme acı çekerek değilde. Gülerek giderim. Her şey elbet geçiyor. Önemli olan en az zararla atlatmamız. Ve buda geçti. Ve ben bunu en az zararla atlattım.
Allah başımıza gelen her felaketin yanında içten bir gülüş göndermeyi eksik etmesin yeter :)
Ben de sırf üstüme yikilmasin diye duvarları başkalarınin üstüne yikiyorum. çok etkileyici olmuş bir an ışte herkese anlatmak istediğim buydu dedim. başarılı.
YanıtlaSil